Öğretmen okullarının geçenlerde 177. yılı kutlandı.  
Bu okullar, 16 Mart 1848'de "Mektebi Muallim" adı altında açılmış, o dönemde Rüştüye'lere öğretmen yetiştirmiş ve daha sonra cumhuriyetimizin kurulmasıyla birlikte köy okullarına binlerce öğretmen göndererek adını ölümsüzleştirmiştir.  
Çağdaş eğitim anlayışını sürdüren öğretmen okulları, çıkar gruplarını, gerici grupları ve yobazları yine rahatsız ettiğinden, bundan 50 yıl önce kapatılmıştı.  
Bizim kuşak çok şanslıydı ki, buradan yetişen üstün nitelikli öğretmenlerin öğrencisi olmuştuk.  
Malatya Lisesi bir dönem bu değerli öğretmenlerle birlikte oldu.  
Ortaokulda öğretmen okulu mezunu iki Türkçe öğretmenimiz vardı.  
Bunlardan biri, değerli hemşehrimiz ve ülkemizin ikinci Cumhurbaşkanı İsmet İnönü'nün heykelinin önüne "Adın Temiz Hatıran Aziz Kalacaktır" yazısını hazırlayan Melehat Sezener, diğeri de Suphiye Öğretmendi.  
Lise dönemindeki kimya öğretmenimiz Bahattin Ersoy'un öğretmen okulunu bitirdikten sonraki ilk görev yeri Malatya Lisesi olmuştu.  
Egeli olan bu genç öğretmenin bizlerde bıraktığı derin izleri ben de sayısız öğrencisi gibi unutmadım.  
Ne güzel bir rastlantıydı ki, yıllar sonra İzmir'de bir kolejde öğrenci olan küçük oğlumuzun öğretmeni olarak bir kez daha karşılaşmıştım kendisiyle.  
Malatya'yı, liseyi ve de öğrencilerini hiç aklından çıkarmadığını uzun uzun anlatırken gözleri nemliydi.  
Bu idealist ve dürüst öğretmenimi birkaç yıl önce yitirdik.  
Bizlere olgunluk sınavında başarılı olabilmemiz için Fransızca bir kitaptan problemler çözen ve öğreten Nabi Hoca nasıl unutulur?  
Nabi Hoca çok özel bir yetenek ve özel bir eğitimciydi.  
Kendisi tarih, eşi Fransızca öğretmenimiz olan Nail ve Cemile Alpar Hocalarla yine yıllar sonra İzmir'de hastanede karşılaşmış ve Nail Hocanın lenfomadan vefatı bende derin acılar bırakmıştı.  
Müdürümüz Adil Bey, biyoloji hocamız Firdevs Hanım, tarih hocamız Mevlüt Oğuz ve daha niceleri yine öğretmen okullarında yetişip bizlere ışık olmuş ve aydınlatmışlardı.  
Her 16 Mart'ta anılan öğretmen okullarından yetişen öğretmenler, ülkemizde kimsesizlerin kimsesi oldular ve cumhuriyet sevdasıyla birlikte Anadolu'muzun her yöresine dağılıp görev yaptılar.  
Şimdilerde eğitimimizin zayıflaması, değişmesi ve bozulmasında 50 yıl önce öğretmen okullarının kapatılması çok önemli bir nedendir.  
Yürekleri insan sevgisiyle yüklü olan bu eğitmenler, ülkede dili, dini ve ırkı ne olursa olsun hiç kimseyi ayırt etmeden öğrencilerine en önemli bilgileri ve insan gibi yaşayabilme yollarını öğretiyorlardı.  
Şimdi yaşamda olmayan tüm bu değerli öğretmenleri saygı ile anıyorum.  
Bizlere ışık verdiler.  
Bulundukları yerde ışıkları sönmesin.