Hani bazı kelimeler vardır, tek başına hiç bir anlamı olmadığı gibi bağlaç ve edat sınıfına da girmez.
Sırtındaki tek anlam sizin ona addettiklerinizdir. Yüklemsiz zayıftır, sıradandır.
İşte tam da böyle bir kelimem var benim:"Bazen".
Bir şeyi bazen yapıp yada tam tersi bazen yapmayıp, hem tüm tehlikeleri uzak tutar benden, hem de sırça köşkümden korkmadan çıkıp her şeyi deneyimleyebilme özgürlüğü verir.
Ne "hep"tir ne de "hiç".
"Hep" gibi bağımlılık yapmaz, onun gibi sürekliliği kıymetsiz kılmaz gözümde.
"Hiç" gibi de değildir. Uzaklaştırmaz sizi her şeyden, tat verir insana, fikir verir.
Bazen, benim deneme yanılmayla hayatı kavrayışım, elimin yanacağını bile bile ataşe dokunabilme cesaretimdir.
Hani derler ya “Aslında her şey zehirdir insana, önemli olan miktarıdır” diye.
Bazen, hiçbir şeyin zehir olmamasına sebeptir bana.
Bir şey ilk seferde olmadıysa, sonsuz verdiğim şanstır karşılaştığım her şeye.
Kapitalist sisteme yenik düştüğüm zamanlarda, göz boyayan güzelliklere henüz kolumu kaptırmadığım kelimemdir, bazen.
Damla damla istemeden içime sızan siyahı dışa vurumumdur.
Hiç bir şeyden geri kalmayıp, renk renk konularda fikir sahibi olmaya nedendir.
Bazen, tek başınayken yavan, benim ses tellerimde, beni ben yapan en lezzetli kelimemdir.
