Yanlışı herkes yapabilir. Yapmaktan çok onu onarmak daha önemli değil midir?
Hâlâ aynı hataların içinde yürüyorsanız o zaman yolunuz o yanlıştan geçiyor demektir.
Sevgi ve saygıyı küskünlükle yüceltemezsiniz. Onu affetmek yüceltir.
Sevgi varsa saygı vardır. Bu iki kavram birbiri ile bütünleşir. Sevgiyi saygısızca çoğaltamazsınız. Her ikisi de bir anda başlar ve süreklilik kazanır.
Ayrılık insana hiçbir şey kazandırmaz. Ayrılık yerine bir olmayı düşününüz.
Kıskançlık duygusu insanı küçültür. Kıskanç insan yükseleceğini zanneder. Oysa küçülmüştür!
Erdemli olmak kolay değildir. Bunun kolayca yapıyorum diyen erdemli olmak yolundan uzaktır.
Bilgiye ve bilgiyi verene özen göstermemek cahillerin işidir. Bilgi beyinlerde yer bulur. Akıldan uzak olanlar için cahilce bir yaşam sürmek söz konusudur.
Yaşamını umutsuzluk içinde geçirenlerin, umudu kaybetmişlerin tek bir şansı bile kalmamıştır. Onlar için umut umutsuzluk olmuştur.
Herkes gibi olmak, herkesin yaptığını yapmak size bir şey sağlamaz. Bir gün herkes olduğunuzda kendiniz olma hakkınız artık yoktur!
İnsan zamanla hatasını görür, doğrusunu tamamlar. Gerçeği ararken bazen yanlışı bulur. Önemli olan bu süreci iyi dostlarla tamamlayabilmektir.
Bugünün insanı bilgisayarı ile dost olmuştur. İnsan ile makine dost olabilir mi? Gerçek dostun yerini siber bir dünya alabilir mi?
