SELAM OLSUN ÇANAKKALE KAHRAMANLARINA

Abone Ol

Selam olsun Türkiye’min kurtuluşu için savaşmışlara

Selam ve rahmet olsun onlara

Onlar ki ölüme gittiler

Biliyorlardı ve geriye bakmadılar bile

Gözlerinde endişe vardı

Ama asla yılgınlık yoktu

Çanakkale bir kan denizi olacaktı

Görmüşlerdi bir gece önce şehit olacaklarını

Ama asla ve asla

Geri dönmeyi düşünmediler

Çünkü geriye dönmek

Vatanın tutsak kalması demekti

Bizleri düşündüler mi acaba?

Yani gelecekte bu topraklarda yaşayacakları…

Bilemeyiz bunu

O an için o an değerli ve anlamlıydı

Savaşa katılmaya gelmişlerdi

Ve o savaş bir tarih yazacaktı

Biliyorlardı ki,

Tarihe geçmeye değil

Vatanı kurtarmaya gelmişlerdi

Tutukluk yapan tüfekler

Yetersiz kumanya

Yetersi cephane

Üzerlerindeki üniformalar ise toz toprak içinde

Savaşın ortasındaydılar

Gözleri komutanlarında

İlk hücum emrini beklediler sessizce

Şafak doğarken serin toprağa uzandılar

Süngülerin şakırtısı

Mermilerin vızıltısına karıştı

Sıcak ve soğuk bir aradaydı

Vatan için geldiler

Vatan ve Allah haykırışlarıyla toprağa düştüler

Bir destanın parçası olduklarını fark edemediler

Mustafa Kemal uzaktan izliyordu olanları, gözleri buğulu

Bu hazin tablo kimin olsa içini parçalardı

Sağ kalmak olanaksız diye geldiler

Ve hücum ettiler vatana göz dikmiş hain ellere

Tek tek düştüler, sonbahar yaprakları edasıyla

Kiminin gözleri açık gitti, kimisi acı içinde bir kenara kıvrılıp bekledi

Vatan uğrunda ölen varsa değerliydi, bunu hak bellediler

Uzaklardan geldiler

Ve orada ölüme koştular

Ama onlar ölü değildi ki, artık şehitti

Selam ve rahmet olsun onlara

Kadir kıymet bilemedikse, bu hata bizlerin

Ama onlar emanettir bu vatana

Çünkü o şehitler bizim!

Tutsaklık zincirini onlar kırdılar

Tüm dünya anlasın ki bu vatan Türk’ündür!

Böyle biline!