Kuşkusuz bayramlar her aile için büyük öneme sahiptir. En küçük bireyden en büyük aile çınarına kadar bayram kelimesi ayrı anlam bulur. Çocuklar için harçlık, oyuncak, gezme, sevilen yemekler hepsinden önemlisi yeni kıyafetler bayram karşılığının hayat bulmuş halidir. Hepimizin küçük-büyük bir bayram anısı muhakkak vardır. O yıllardan kalan bir bayram anısını hayatımızın bir köşesinde bazen bilerek isteyerek, bazen istemsiz olarak bir yanımızda taşırız. Bu bazen tarif edilmez duygu ve hisler olur, bazen de küçücük bir nesne. Hangi kuşağa sorarsanız sorun bütün bayramlar nostaljidir. Büyüklerin bu konuda anlatacak o kadar çok birikmişleri vardır ki. Bu durum anlaşılabilir ama gençler de bayram nostaljisi yapmaya başlayınca durum daha da netleşiyor. Her kuşak için bayram bir önceki yıla göre nostaljik kalıyor. Daha doğrusu böyle olmasını seviyoruz. Hani kötü de bir durum değil. Nostalji iyidir. Size duygu seli içinde mutlu yolların kapılarını açar. Değişen teknoloji ve iletişim araçlarıyla eski kültürde var olan alışkanlıkların değişmesi kaçınılmaz. Anadolu aile yapısında var olan sevgi ve saygıyı özünde barındırma şartıyla her türlü yenilik çok hızlı şekilde alıştığımız durumlar oluyor. 8 yaşında torunun oyun oynadığı tablet bir bakıyorsunuz 80 yaşındaki babaannenin elinde Facebook aygıtına dönüşüyor. İşte teknolojik kültür böyle bir şey. Teknolojinin kuşakları sanal da olsa bir ekranda birleştirmesi işin güzel tarafıdır diyelim ve biz de nostaljiye başlayalım.
MENDİLLE VERİLEN DEMİR 2,5 LİRALAR!
Her yörenin kendine özgü bayram adetleri var. Hediye olarak verilen eşyalardan tutun da bayram boyunca devam eden şenlik ve oyunlara kadar. Ama eski bayramlarda değişmeyen bazı kurallar vardı. Çocukları sevindirmek yazılı olmayan ilk kuraldı. Bunun yanında öksüz ve yetim çocuklar bayramlarda başka sevilirdi. Hatırlarım, tanısın tanımasın herkes bayramda bir yetim giydirmek için çocuk arar ve bulurdu. Hele öyle bir kültür vardı ki. Desenli mendil içinde demir 2,5 liralar verilirdi. Ön yüzünde Atatürk'ün Kocatepe'deki resmi olan o para maddi manevi çok değerliydi. Çünkü o bayram parasıydı.
Son cümle: "Eski ve yeni bayramların duygusunu yaşamış biri olarak benim aklım o mendil ve içindeki 2,5 lirada kaldı. İyi ve mutlu bayramlar..."
