Sizin de dikkatinizi çekmiyor mu? Özellikle sosyal medyada insanlar olumsuz durumları daha çok ön plana çıkarıp paylaşıyor. Bu kural herkes için doğal olarak geçerli değil. Genelleme yaparak bu yazımı yazıyorum. Hastane fotoğrafları, ölüm haberleri, baştan geçen küçük, büyük kazalar. İşin özü, insanlar acılarda ortaklaşmak istiyor. Kötü günde herkes sevdiklerinin yanında olmasını ister. Bu masum istekten daha haklı ne olabilir ki? Ama sadece hayatın acı yanı yok. Çirkinlik-güzellik, mutsuzluk-mutluluk ikiz kardeş. Hepsi bir arada. Yaşadığımız bu sıkıntılı durumlarda neden hayatımızda gelişen olumlu ve mutlu haberleri sevdiklerimizle paylaşmıyoruz? Haksızlık etmeyelim, bazen bunu yapanlar da yok değil. "Kanseri yendim" paylaşımları buna bir örnek. Uzaktan veya yakından tanıdığımız bir ismin sosyal medya paylaşımıyla bir kötü hastalığa yakalanıp, iyileştiğini de duymuyor değiliz. Morale, motivasyona o kadar çok ihtiyacımız var ki. Hayatınızda oluşan, gelişen güzel haber varsa paylaşabileceğiniz her şeyi paylaşın kardeşim. Kendi derdine üzülenler arada başkasının iyi haberiyle mutlu olsun, moral bulsun. Başka türlü bu sıkıntılar nereye kadar taşınır? İnsanların kendi dertlerinin üstüne memleket dertleri de eklenince ecza depolarındaki antidepresan ilaçlar ne kadar çare olur ki?
BIRAKIN BATIL İNANÇLARI, NAZARI, KEM GÖZLERİ!
Bu konuda büyüklerimizden bize kalan miras öğütler vardır. İyi haber karşısında "aman kimseye söyleme, nazar değer" ifadesi gibi. Arkasından kem gözler gelir. Allah göstermesin, her şey tarumar olur. Tamam, nazara, kem gözlere inanlara söyleyecek bir sözüm yok ama ara verin biraz bu sıkıntılı ortamda. Varsa güzel haberleriniz, sevdiğiniz kişilerden başlayarak tanıdığınız herkese iletin. İnanın, bu günlerde moral vermek, parasız adama borç vermekten daha makbul. Hem kendinize hem çevrenize iyilik yapın.
Son cümle: "Hayatınızda güzellikler ve iyilikler oluşturun. Bunu halka halka çevrenize yayın. İster sosyal medyadan, ister kapı kapı dolaşarak. Mutluluk paylaştıkça çoğalır."